(लघुकथा) "मिसकल"

उता माईकल आधुनिक गेम खेल्दैथियो ।घरीघरी आमाको मोबाइेल पनि माँगेर खेल्दथ्यो।माइेकलसँग मनिषपनी  खेलिरहेको थियो । मनिष भने प्लाष्टिकको सस्तो हेलिकप्टर त्योपनी नउड्ने,त्यही खेलिरहेकोथ्यो।  यत्तिकै बिचमा अचानक माइेकल रुँदै मम्मी नजिक आएर भन्न थाल्यो । "मम्मी मनिषले मेरो गेम छोइेदियो ।" मम्मी चाँहिले मनिषलाई हेर्दै भनी ।"बाबा मनिष दादाको गेम नचलाइे देउ है । " 
मनिषले भन्यो "आन्टी मैले चलाएको छैन। म'त त्यस्तो गेम कहिल्यै छुन्न । त्यस्तो गेम चलाऊने बच्चा त बदमाश हुन्छ रे। त्यस्तो गेम छोयो भने त पुलिसले लैजान्छ रे। त्यो गेम खेल्दा त आमाले छाडेर जानु हुन्छ रे। आमाले मलाई सधैं त्यसै भन्नु हुन्छ त्यहि भएर म'त त्यस्तो गेम कहिल्यै आमासँग किनी माग्दिन । त्यस्तो गेम किनी माँग्नेले त आफ्नी आमालाई माया गर्दैन रे।मलाई त मेरै आमासँगै बस्न मन लाग्छ । त्यही भएर आमाले सधैं मलाई यस्तै एरो'प्लेन किनिदिनु हुन्छ । " भन्दै प्लाष्टिकको उस्को खेल्ने देखाउँछ । 
मनिषको बालशुलभ कुरा सुनेर अलिक पर उभिएर टेबल सफा गरिरहेकी उस्की आमाको शिर नतमष्तक हुन्छ । यता माइेकलकी आमा हातमा वाइेनको ग्लास बोकेर हाँस्दै भन्छे । "मनिष तिमीलाई तिम्री आमाले झुक्क्याएकी पो त!अहिले त बच्चाहरुले जत्ती आधुनिक गेमहरु खेल्यो,उत्ती बच्चाहरुको दिमाग तेज हुन्छ रे । माइेकलका त महँगा,महँगा गेमहरुले नै उस्को कोठा भरिएको छ । म'त गेम मात्र होइेन यी आफ्नो सेलफोन पनि बाबुलाई दिन्छु । उस्ले यस्बाट कती कुरा सिकिसकेको छ ।लौ माइेकल यो फोन खेलेर मनिषलाई देखाउ त," भन्दै आफ्नो छोरालाई अझ फुर्क्याउँदै आफ्नो फोन दिन्छिन् र वाइेनको चुस्की लिन्छिन्।    
केही क्षणमै एउटा मान्छे आत्तिँदै आएर भन्छ । "ए... दिदी हजुरलाई कैलेदेखी फोन गरेको फोन उठाउनु हुन्न । हेर्नुहोस् त कति मिसकल आएका छन्?घरमा भिनाजु एक्कासी हार्टएट्ट्याक्ट् भएर लड्नु भो । " 
उक्त ब्यक्तिको कुरा सुनेर आत्तिँदै हत्तपत्त छोराको हातबाट फोन खोस्छिन् र फोनमा आएको मिसकलहरु हेर्दै बाहिरिन्छिन् उक्त महिला । उस्लाई त्यो समय आफ्नो छोराकोपनी हेक्का रहँदैन ।  
आफ्नी मम्मी आत्तिएको देखेर हातमा भएको गेमपनी फ्याँकेर माइेकल रुन थाल्छ र मनिषको हात समाउँदै मम्मी कुद्दै गएकी परसम्म हेरिरहन्छ । 

रचना - फेब्रुवरी/ १२/ १४