रुबाइेयात -
(श्री कृष्णप्रती समर्पित भाव)
जन्मियो ऊ प्रतिभा बनी नेपाली यो माटोमा
सकिन्जेल हिँड्यो कलाकार बनी कलाकै बाटोमा
निष्ठुरी कालले चुँडेर लग्यो अल्पायुमा नै उस्लाइे
दुष्टलाई बरु लग्या भए हुन्थ्यो श्रीकृष्णको साटोमा ।
सबैको आँखामा आसुँ दियौ श्रीकृष्ण तिमीले
नौलो चोला चाँडै नै लियौ श्रीकृष्ण तिमीले
असल मान्छे चाँडै नै जान्छन् यो धर्ती छाडेर
पीडाको आसुँ बेस्सरी पियौ श्रीकृष्ण तिमीले ।
नारीको जीवन अधुरै हुन्छ पतिको मृत्युपछी
बैंशालु यौवन त्यसै नै रुन्छ पतिको मृत्युपछी
श्वेताको पनि भाग्यले ठग्यो श्रीकृष्ण खोसेर
संसारको मोहले कसरी छुन्छ पतिको मृत्युपछी ।
बिर्सन अब गार्हो छ है उनको छाँयालाई
मनले अब सक्दैन भुल्न अमीट मायालाई
निष्ठुरी दैव कसरी हरे!छुट्टाउन सकेको ?
चटक्क फेरि कसरी मेट्नु?स्वच्छ त्यो काँयालाई ।
रचना - अगष्ट/ ११/ २०१४
0 comments:
Post a Comment