acharya prabha: (श्रिङारिक् गजल )

Tuesday, February 11, 2014

(श्रिङारिक् गजल )

उमेर पुगी भन्दै हेर्छन् लक्का जवानहरु
छेउमा आइ मलाई केर्छन् लक्का जवानहरु ।

कैले भन्छन् माया गर्छु कैले भन्छन् के'के
आफ्नो घाँटी सम्म सेर्छन् लक्का जवानहरु ।

यता उती चक्कर काट्छन् घोर्ले पाठो जस्तै
नक्कल गर्दै कुरा फेर्छन् लक्का जवानहरु ।

उर्लिएको जोबनलाई पार्दै मदमस्त
जवानीकै मातले बेर्छन् लक्का जवानहरु ।

तरुणीको साथ पाउँदा छाती फुलाउँदै
जे भने नि ठयाक्क टेर्छन् लक्का जवानहरु ।

रचना - फेबरवरी/ २/ १४

0 comments:

Post a Comment

मेरो संसार

जलाइे नदेउ मेरा उद्गारहरु
म जलेर गएपनी,
समेटी देउ मेरा उपहारहरु
म मरेर गएपनी ........../

साहित्यकाशको उडानमा पंख फिँजाउँदै उड्न चाहने नाम मध्ये सबैले चिन्ने नाम हो,आचार्य प्रभा। यो उडान बिगत २०३४ सालदेखी हालसम्म जारी छ तर कहाँ गई यस्ले अडान लिने हो वा कहिलेसम्म यो उडानको गन्तब्य पुरा हुने हो ?अझै निर्क्यौल हुन बाँकी नै छ । हेरौं प्रयास जारी छ । संगत त साहित्यकाशका नक्षत्रहरुदेखी लिएर अहिलेका लेखन क्षेत्रमा कलम चलाऊँदै गरेकाहरुका सम्म गरियो र गर्दैछु तर मेरो भित्री आत्माले भन्नु पर्दा अहिलेको संगत मलाई फापसिद्ध लाग्छ किनकी अहिले हामी प्राविधिक कुराको सहयोगले एकार्काका रचनाहरु सहजसँग हेर्ने र एकार्कामा आफ्ना कमी कम्जोरी र भावना बाँड्न सक्षम छौं ।
मित्रहरु/पाठकहरु फूलबुट्टा त जती भरे पनि हामीलाई चित्त बुझ्दैन त्यसैले मैले आफ्नो बारेमा धेरै बोल्न उचित ठाँनिन कारण म औसतसँग परिचित नै छु शायद । अत:मेरो झन्डै दुई जुग बित्न लागेको यो आकाँक्षालाई यहाँहरुले अझै परिमार्जन गर्ने हौशला दिनुहोस् । म जे लेख्छु,ती सबै संसारका यावत कुराहरु नै लेख्छु । हो,कल्पनामा भावनालाई सजाएर लेख्नु पनि मेरो सौख हो । आउनुहोस् मसँग हातेमालो गर्नुहोस् । यो ब्लगलाई अझ अमीट पार्न यहाँहरुका सत्य/तथ्य र सकारात्मक सन्देशहरु दिनुहोस् । आचार्य प्रभा सधैं आफ्नो यो कटेरोको दैलो खोलेर यहाँहरुलाई स्वागत गरेर बस्ने छ ।
धन्यबाद !

यहाँहरुकै सहयात्री
म आचार्य प्रभा
दमक झापा ११ ( नेपाल )
हाल -प्रवासी जीवन ( अमेरिका )