रुबाइेयत

आउँछु भनी धेरै तिम्ले आश देखायौ
 थोत्रो घर भएपनी बास देखायौ
 मनका सारा पीडा पोखी साथ माँगेथेँ
 बिडम्बना!आफ्नै तिम्ले लाश देखायौ ।   


थोरै खुशी बाँडेपनी मन भने रोइे रह्यो
आँखालाइे आँसुले निरन्तर धोइे रह्यो
सम्झाउँन खोज्ने ति हुल मनहरु
आज बिपत्तिमा साथ खोइे रह्यो ?