मृत्युको सम्मुख नपुगी नै मार्यौ तिमीले आज
नसोंचेको जालसाजी कुरामा पार्यौ तिमीले आज
दिनुसम्म दियौ पीडा सहनै कठिन पर्यो मलाई
जब सक्यौ तिम्रो खेल गोहीरुपी आसुँ झार्यौ आज ...../
सहनु सहें तिम्रो ब्यवहार एकदिन त बद्लिन्छौ भनि
पर्खनु पर्खेँ सुबिचारले तिमी आकाश झैँ अग्लिन्छौ भनि
ब्यर्थै रहेछ मेरो आशा तिम्रो बद्लाईको मापन गर्ने
धैर्य गरें तिरष्कारमा पनि कुनै दिन त पग्लिन्छौ भनि ...../
रुवाईको अर्थ आसुँ मात्र होईन बुझ्नु मनको दर्द
बाहिर हाँसेर लोलोपोतो गर्दै भित्र चलाउँछौ कर्द
साहारा ठानें जिन्दगी सम्झें आफूलाई अर्पित गरि
सोँचाई अवश्य गल्ति नहोला सृष्टिको जग मर्द ...../
रचना - फेब्रुवरी २२ /१२
0 comments:
Post a Comment